Wie ben ik?

Mijn naam is Irene, wat vrede betekent. Dat is ook mijn levensopdracht hier op aarde. Mensen in het reine brengen met dat wat wellicht de meeste weerstand oproept: onze vergankelijkheid en de dood.

Als kind heb ik jarenlang geleefd met de dood in mijn bewustzijn. Ik turnde op hoog niveau en vond bijna alles eng. ‘Vanavond wil ik niet doodvallen, want we eten macaroni,’ schreef ik op mijn elfde in mijn dagboek. De mogelijkheid een doodsmak te maken en de angst daarvoor, beheersten mijn leven.
In mijn volwassen leven heb ik tot drie maal toe op het randje van de dood gezweefd. Ook maakten het van dichtbij meemaken van het overlijden van mijn oma en vader en het plotselinge overgaan van mijn beste vriendin, diepe indruk op me. Wellicht valt hieruit mijn fascinatie voor leven en sterven te verklaren.
 

Na ruim twintig jaar mensen begeleid te hebben op hun levenspad in de rol van psychosociaal therapeut, trainer en zenleraar, voel ik dat ik nu op mijn 52e klaar ben voor – wat voor mij voelt – het echte werk.
‘Cut the crap’ is mijn levensmotto geworden. We hebben immers geen tijd meer voor afleidingen als de dood voor de deur staat.
 

Mijn persoonlijke doel is het leven ten volle en vanuit liefde te leven. Met alles wat daarbij hoort. Hoe ouder ik word, hoe meer ik ervaar dat ik Liefde ben. Dit is een onpersoonlijke liefde. Dankzij mijn bewuste omgang met de vergankelijkheid van mij en de dingen om mij heen, komt deze Liefde als het ware tot leven. Het opent een laag in mijn bewustzijn, van waaruit ik de kostbaarheid en de rijkdom van mijn leven tot in mijn tenen kan voelen. Gelukkig heb ik schoenmaat 39, dus er is ruimte genoeg :-)